Aby nie dopuścić do powtórnego utlenienia NO, połączenie gazowe analizatora z silnikiem powinno być bardzo krótkie, co stanowi dużą niedogodność w pomiarach. Metoda jest dokładna, czas po­miaru około 30 sekund, a dolna granica detekcji około 50 ppm. W analizie małych stężeń substancji (szczególnie NO oraz O3) wykorzystuje się inną reakcję cząsteczkową, reakcję chemiluminescencji. Tlenek azotu zawarty w próbce gazu wchodzi w reakcję z dopro­wadzonym ozonem i wytworzony zostaje dwutlenek azotu, przy czym emitowane jest światło o natężeniu proporcjonalnym do koncentracji tlenków azotu. Pomiar emitowanego światła jest możliwy przez fotopowielacz, gdzie jego natężenie przetwarza­ne jest na napięcie pomiarowe. Czułość tego typu analizatorów  jest bardzo duża, zakres pomiarowy od 1 do 10 000 ppm, a czułość na wpływ innych gazów znikoma. Przy udziale 5% CO w azocie występuje odchylenie we wskazaniach rzędu 30 ppm, natomiast mieszanka zawierająca 12% C0₂, 0,25% CO i 8% O2 w azocie daje odchylenie kilku ppm. Piec konwertorowy umożli­wia przemianę NO_s w NO i wtedy ocenia się NO_x.