Aby zapewnić widoczność pionową, spadek podłużny zależnie od ukształtowania terenu (płaski, falisty, górski) nie
powinien przekraczać: 3.-..6% (drogi I ki), 3…7% (II klasy), 3.. .8% (III kl.), 4.. .8% (IV kl.) i 4.. .9% (drogi V kl.). Na autostradach spadek podłużny w żadnym przypadku nie powinien przekraczać 5%. Jeżeli spadek drogi jest długi, zwykle w środkowej części spadku wykonuje się tzw. spocznik, tj. odcinek drogi o zmniejszonym pochyleniu. Na stromych pochyłościach, podobnie jak na ostrych zakrętach, stosuje się nawierzchnie o zwiększonej szorstkości. Najlepiej nadaje się do tego celu kostka układana łukowo. Na prostych odcinkach korona drogi powinna mieć przekró daszkowy o obustronnym spadku 1,5…4% — zależnie od rodzaju nawierzchni.