Aparaty te, przystosowane do analizy składu gazów, budowa­ne są jako dwuwiązkowe . Ze źródła światła wydzielane są dwie identyczne wiązki promieniowania, z których jedna prze­chodzi przez gaz wzorcowy, druga przez badany. Układ fotoko­mórek mierzy od razu różnicę przepuszczalności lub absorpcji obu wiązek.Do oznaczania w mieszaninie gazowej pojedynczego składnika, który wykazuje maksimum w zakresie nadfioletu, stosuje się zwykle metodę krzywej wzorcowej zupełnie analogicznie do me­tod spektrometrii w świetle widzialnym (kolorymetria). Po wykonaniu krzywej absorpcji badanego składnika w od­powiednio dobranym gazie wzorcowym, ustala się położenie ma­ksimum absorpcji i odpowiadającą długość fal przyjmuje się jako tzw. analityczną długość fali. Następnie przygotowuje się serię mieszanin oznaczonego składnika w tym samym gazie wzorco­wym, o różnych stopniowo wzrastających stężeniach.