Obecnie znajduje jeszcze zastosowanie do sumarycznego oznaczania zawartości aldehydów i ketonów w spalinach. Pod­stawę oznaczeń metodą kolorymetryczną stanowi tu reakcja al­dehydów i ketonów z fenylohydrazyną, p-nitrofenylohydrazyną,3-dwunitrofenylohydrazyną i innymi hydrazynami.Znane obecnie metody oznaczania aldehydów i ketonów w gazach spalinowych oceniane są krytycznie i traktowane jedy­nie jako orientacyjne. W gazach spalinowych występuje wiele składników, które utrudniają oznaczanie aldehydów, np. SO2 w metodzie opartej o reakcję Sohiffa, a N0₂ w metodzie z kwasem chromotropowym. Metodę kolorymetryczną cechuje błąd pomiaru rzędu 5… 10%, a stężenie aldehydów w spalinach wynosi około 100 ppm. Spektrofotometria w nadfiolecie. Zasadniczy schemat spektrofo­tometru na promieniowanie nadfioletowe jest taki sam, jak apa­ratów stosowanych w zakresie promieniowania widzialnego. Skła­da się ze źródła promieniowania nadfioletowego, którym jest najczęściej lampa wodorowa, układu rozszczepiającego widmo (pryzmat kwarcowy lub siatka dyfrakcyjna), regulowanej szcze­liny, układu kiuwet z odnośnikiem — gazem wzorcowym i ga­zem badanym, detektora, którym są zwykle fotokomórki czułe na nadfioletowy zakres widma i elektrycznego układu pomiaro­wego budowanego zwykle na zasadzie kompensacji.