Powoduje to zwiększenie się kątów znoszenia z jednoczesnym zmniejszeniem promienia skrętu i dalszym zwiększeniem siły odśrodkowej. W rezultacie pojazd raz wytrącony z ruchu prostoliniowego porusza się po krzywiżnie o stale malejącym promieniu (P) i w końcu traci stateczność kierunkową. Pojawiająca się wówczas siła bezwładności przeciwstawia się bocznemu znoszeniu pojazdu i usiłuje go z powrotem wprowadzić na tor prostoliniowy — przeciwdziałając , sile odśrodkowej. Samochód podsterowny opiera się więc wprowadzeniu w zakręt wykazując skłonność do zachowywania ruchu prostoliniowego, czyli odznacza się statecznością.