Akty normatywne obowiązujące w zakresie transportu krajowego mają zasadniczo zastosowanie również do przewozów międzynarodowych, jezeli w odniesieniu do danej gałęzi transportu nie ma unormowania miedzynarodowego. Sytuacja taka występuje w żegludze śródlądowej. Jezeli zaś takie uregulowanie istnieje, wówczas przepisy krajowe mają jedynie zastosowanie posiłkowe (subsydiarne). Przepisy międzynarodowe mają zastosowanie jedynie do przewozów w komunikacji miedzynarodowej. Uczestniczenie danego państwa w określonej umowie miedzynarodowej nie zobowiązuje go – z regóły- do ujednolicenia swego ustawodawstwa wewnętrznego z zasadami przyjętymi w transporcie międzynarodowym. W praktyce jednak konwencję międzynarodowe wywierają znaczny wpływ na sposób regulowania tych samych kwestii w prawie wewnetrznym poszczególnych członków konwencji. Praktyka ta przyczyniła się w znacznym sropniu do ujednolicenia przepisów przewozowych w odniesieniu do danej gałęzi transportu